“Ορισμένες τοπικές αρχές παραμένουν εθισμένοι στη λειτουργία των στόλων τους στο ντίζελ”
άκουγαν αυτό για τον καπνιστή 40 την ημέρα που αρνείται να σταματήσει ενώ αντιτίθεται σε άλλους που καπνίζουν; Ο σειριακός μοιχός που σπάνια πηγαίνει σπίτι τη νύχτα, αλλά κηρύττει τις οικογενειακές αξίες; Ο αλκοολικός που υποστηρίζει ότι είναι καλό γι ‘αυτόν – αλλά όχι άλλοι – να πίνουν;
Τέτοιοι λαοί υπάρχουν και φυσικά έχουν δικαίωμα στις απόψεις τους. Αλλά έτσι είμαι. Με όλα αυτά κατά νου, η ετυμηγορία μου για ανθρώπους όπως αυτό είναι ότι είναι στην καλύτερη περίπτωση ακαθάριστες υποκριτές με μηδενική αξιοπιστία. Η τεχνική τους «κάνει ό, τι λέω, όχι αυτό που κάνω» αποδεικνύει πόσο πραγματικά είναι παράλογοι και μεγάλοι. Σίγουρα, είναι κύριοι στην τέχνη του κήρυγμα – αλλά δεν ξέρουν πώς να ασκούν αυτό που κηρύττουν.
Διαφήμιση – Η δημοσίευση συνεχίζεται παρακάτω
• Είναι το συμβούλιο σας έναν υποκριτή καθαρού αέρα;
Εξίσου υποκριτικοί είναι οι αυξανόμενες συρματόσχοινα των πολιτικών που βρήκαν να σας χτυπήσουν από τα τυποποιημένα αυτοκίνητα ή τα φορτηγά σας, ενώ πιστεύουν ότι έχουν κάπως το δικαίωμα να χρησιμοποιούν τη δική τους. Ο John του John του Εργατικού Ιωάννη Prescott (ο λιγότερο εξαιρετικός γραμματέας μεταφοράς που έχω γνωρίσει ποτέ) ήταν ένας από τους χειρότερους για τα διπλά πρότυπα, αλλά δεν ήταν μόνος του να λέει ένα πράγμα πριν κάνει άλλο. Για παράδειγμα, όταν ο Boris Johnson ήταν συντηρητικός δήμαρχος του Λονδίνου, με τηλεφώνησε για να ενθαρρύνει τον τρόπο με τον οποίο το γραφείο του θα μπορούσε να πείσει/αναγκάσει το κοινό να μεταβεί από βενζίνη ή ντίζελ σε ηλεκτρική ενέργεια. Αυτό σε μια εποχή που δεν είχε ένα μόνο καθαρό ηλεκτρικό αυτοκίνητο στο κολοσσιαίο δήμαρχο στόλο των αυτοκινήτων, των φορτηγών και των φορτηγών. Ποια παραδείγματα εγχειριδίων διπλών προτύπων.